dinsdag 27 september 2011

MOOD works : Free hugs and Mood talks

Spiegeltje spiegeltje


Spiegeltje spiegelt je

Kinderen spiegelen in hun gedrag vaak de ouders; jij lacht boven het wiegje en je baby lacht terug, jij zwaait en je kind zwaait terug, jij zegt; zeg eens papa en je kind zegt papa en ga maar door, ze doen en reageren op wat de volwassenen ze voor-leven.
Dat wordt ze ook geleerd; neem eens voorbeeld aan je broer, je zus, kijk eens hoe je vader dat doet, kijk eens, dan doe ik het je nog een keer voor, etc
Toch hoor je vaak in deze tijd; wat zijn kinderen toch druk, wat zijn ze lastig, wat zijn ze vervelend, wat vragen ze veel aandacht, wat zijn ze vaak ziek, verwend, noem maar op, maar is dat nou wel terecht. Gaat het spiegelen niet gewoon door!  Doen ze niet gewoon wat wij ze voor-leven!

Als je kind druk is, zou je je dus, vanuit deze context, eens kunnen afvragen;heb ik het ook druk? Als je kind onrustig is, vraag je eens af, ben ik onrustig, is je kind onzeker, maak ik me zorgen om hem/haar of mijzelf.
Wat gebeurt er als we het gedrag van kinderen van deze tijd eens spiegelen aan ons eigen gedrag. We zijn druk, druk met werk, ambities, sport en andere belangrijke dingen in ons volwassen leven, waar we geen kinderen bij nodig hebben. Kinderen hebben hun een eigen drukke leven, druk met kinderzaken, waar ze ons niet voor nodig hebben.

Een mens is een sociaal wezen en dat houdt in dat gezonde sociale betrekkingen bijdragen tot zijn/haar geluk. Als je van betekenis kunt zijn in iemands leven,  voel je je vaak gelukkig, het is dan goed dat je er bent en je voelt je waarde-vol. Kinderen in deze tijd missen soms het gevoel; het is goed dat ik er ben. Ook al worden ze op en top verwent en overal heen gesleept, wil dat nog niet zeggen dat ze zich waarde-vol voelen. Waardevol voel je je als iemand je bedankt voor iets, of als iemand het fijn vind dat je er bent, als je kan bijdragen aan iemands geluk. Hebben we daar nog tijd voor?

Natuurlijk hadden ouders het vroeger ook druk, maar toen hadden kinderen hun rol in het huishouden of in het bedrijf.. Families leefden samen. Helpen was heel gewoon en nodig, voor kinderclub was vaak geen tijd en leek ook overbodig. Kinderen hadden hun plaats. Ze hoorden erbij. Er was gemeenschapsgevoel. Nu zeg ik niet dat dat veel leuker was en gezelliger, maar er was voor iedereen wel wat te doen. Je vroeg je, bewust of onbewust, niet af, wat doe ik hier eigenlijk?  

Opvoedstress?
Opvoeden kost tijd. Geen tijd hebben voor elkaar zou je ook kunnen uitleggen als geen interesse hebben in elkaar. Ik heb geen tijd voor je, betekent, je interesseert me niet, anders zou je tijd maken. Opvoeden is interesse. Neem eens tijd om jezelf de volgende vragen te stellen? Waarom gedraagt mijn kind zich zo? Wat zou een reden kunnen zijn voor dit gedrag? Wat is eigenlijk op dit moment mijn relatie tot mijn kind en welke gedachten heb ik over mijn kind? Heeft het gedrag van mijn kind overeenkomsten met mijn eigen gedrag?
Laat je eens spiegelen door je kind. Wat zie je dan van jezelf terug?

TIP 1. Maak tijd voor kinderen, toon interesse en bemoedig je kind: Geef je kind het gevoel dat het erbij hoort en dat het goed is dat het er is.
TIP 2. Laat je kind meehelpen, meedenken en meebeslissen in het huishouden. Geef je kind een klusje, een baantje, doe het samen en met een beetje humor.

TIP 3. Kinderen houden ons een spiegel voor. Kijk er eens in en steek er wat van op.