vrijdag 18 oktober 2013

Erica en haar belevenissen met MOED DOET GOED. 

Avond 3

Moed: Mijn schatkist!!!


Deze avond was de laatste van de drie bijeenkomsten die zouden gaan over jezelf bemoedigen...  Jammer!!!  Het had voor mij nog wel even mogen duren…..
De avond was wel weer héél erg leuk: We vertellen elkaar over onze doelen, en Catharina spoort ons aan om nog wat verder te denken, en onze doelen zó te kiezen dat we er écht blij van gaan worden…. Een stapje verder gaan….

In ons boek had ik al gelezen over een oefening “jezelf bemoedigen”, waarin je elkaar vertelt waar je goed in bent, wat je van jezelf waardeert, wat je blij maakt over jezelf…. Je moet het opschrijven, we raden bij wie het past… en dan wordt het diegene ook nog eens gezegd. Dat leek mij dus helemaal niks toen ik t las… Echter, toen we deze oefening deden, was het heel erg leuk! De ruimte werd voor mijn gevoel in no-time gevuld met positieve, blije energie. Allemaal mooie mensen met prachtige eigenschappen!!! Hoe mooi is het, om mensen zo te zien (en hoe vaak gebeurt dat niet, in ons dagelijks leven…)

Over drie weken gaan we verder en voor in die tussentijd krijgen we een prachtige opdracht mee: ons eigen schatkistje maken, met daarin 20 “edelstenen”  voor (of beter gezegd ván…) onszelf: briefjes waarop iets goeds staat over onszelf, wat we zelf positief waarderen, of waar we in geloven dat we het zijn (ook als dat er nu in ons huidige dagelijkse leven niet altijd zo uitkomt…) . Catharina moedigt ons aan hier zo snel mogelijk mee te beginnen: want dan hebben we er zo lang mogelijk plezier van! Niet alleen gaan we voor onszelf een schatkist met edelstenen maken, we gaan vervolgens onze schat ook elke dag openmaken en een paar edelstenen bekijken…

De volgende ochtend is gelukkig mijn vaste “crea”-ochtend: de ochtend in de week dat ik de boel de boel laat en lekker ga zitten knutselen, en dingen maken die ik mooi vind... Ik kan dus meteen aan de slag! En gaandeweg word ik alsmaar blijer met wat ik doe! 
Als eerste pak ik mooi, roze, handgeschept papier. Dat komt van een favoriete en dierbare plek van mij: De Bonte Belevenis op Texel. Ik heb het daar jaren geleden gekocht en bewaard om ooit eens cadeau te doen…”. Nu geef ik het dus eindelijk cadeau…. Aan mijzelf! 
Ik scheur er 20 kleine vierkantjes van en rol die op. Dat zijn mijn “contractjes” met mijzelf: daar staat op wíe ik ben, wát ik ben…


Op zolder vind ik een klein doosje. Het is een oud vierkant metalen sigarendoosje, dat ik als kind heb ik het van mijn opa heb gekregen. Ik beplak de binnenkant ervan met een donkerrode velour-achtige stof. Het is een restje van de gordijnen, die staan voor de warmte in onze huiskamer.  Ik breng snel de kids weg en zet mij achter de  naaimachine. Van dezelfde stof naai ik een plat kussentje, met daarop rode en blauwe stukjes velour en een stukje witte “schapenstof”. Ook dat staat voor Texel, het zijn restjes van de kabouter die ik voor Jongste heb gemaakt. Ik pluk de lavendelzaadjes uit mijn kruidentuintje. (Als kind was ik altijd al bezig als een klein kruidenheksje….). Ik vul het zakje met de verse lavendel en naai het dicht. Het kussentje  geurt zalig naar lavendel. Het hele kistje ook. Van onze nr. 3 is lavendel ook de meest favoriete geur als t gaat om olie voor in bad of een fijne massage voor het slapen gaan……
Tenslotte beplak ik het kistje met PiP-papier. Van PiP wordt ik blij. Het is ons beddengoed dat de slaapkamer opvrolijkt en warm en romantisch maakt. PiP in ons huis staat voor mama, voor mij. Een ook mijn bemoedigingschrift is een PiP-schrift. Bovenop het kistje plak ik nog een hart met mijn naam erop.. Klaar! 

Ik ben erg gelukkig met mijn kistje, ik kon er veel van mijzelf in kwijt en ik vond ook veel van mijzelf er in terug!  Blij met mijn schat, blij met mijzelf!!!

NOTE: Erica van der Heijden deed eerder de opvoedcursus ZO KAN HET OOK, de relatiecursus WAAR WACHT JE NOG OP? en wil nu ook weten wat er te halen valt in de basiscurus MOED DOET GOED. Ik vind het geweldig dat ze haar belevenissen wil delen op mijn blog. Veel plezier en wie weet doe jij een volgende keer ook mee aan een van de encouragingtrainingen bij jou in de buurt.



vrijdag 4 oktober 2013

Erica en haar belevenissen met MOED DOET GOED. 

Avond 2

Moed: Wat is mijn doel ???

Het is fijn om er weer met zijn allen te zijn, en iedereen weer te zien!!!

We gaan van start en iedereen vertelt een positieve ervaring van de afgelopen week, m.b.t. de bemoedigende eigenschap die je uitzocht om mee te oefenen. Ik had gekozen voor “fysiek contact”. Nou ging het mij hierbij niet zozeer om elkaar aanraken en knuffelen. Het ging mij erom, alleen te praten tegen iemand met wie ik oogcontact hebt, dan wel kán hebben. Alleen praten met een ander als je je in dezelfde fysieke ruimte bevindt. En dat betekent dat ik vooral moet stoppen met door het huis heen schreeuwen. Als reactie op geschreeuw, geruzie en herrie van elders….. Een sportieve uitdaging, want verspreid over drie verdiepingen betekende dat heel wat traplopen. Meer dan me lief was! En daardoor… besloot ik op de meeste dingen in huis maar NIET meer te reageren. Ik ging vooral de trap op als ikzelf iets wilde weten of vertellen of vragen. Met als direct effect véél minder geruzie, in ieder geval van mij uit, doordat ik minder reageerde op wat er gebeurde. En het directe prettige gevolg: méér rust in huis!!!

Ruud en ik spelen vaak het spelletje “eigenschapje raden”: dan oefen ik een week lang iets bemoedigends en na een week vertelt Ruud wat hij denkt dat ik heb geoefend…… Deze kende hij niet en kon hij dus niet raden, het was hem echter ook niet echt opgevallen…. Hij vroeg of ik er nu mee zou stoppen maar nee, het is mijn doel deze erin te houden!

Mijn doel, onze doelen…. Daar ging het de rest van de avond over. Best ingewikkeld, want ik heb geleerd dat een doel pas een doel is als het concreet is, uitgedrukt in wat, wanneer, hoeveel. Niet “ik ga afvallen”, maar: op 1 december a.s. weeg ik 5 kilo minder..”  Hier wordt het anders bedoeld: doelen zijn die beelden, bewust dan wel onbewust, die je in beweging zetten…  Door je onbewuste doelen kun je ontmoedigd raken. Zelf bewust je doelen te kiezen, geeft moed en is bemoedigend!

We denken na over wat ons beweegt en ik doe een paar interessante ontdekkingen. Waarom, als ik al jaren een doel voor ogen heb (leven in een opgeruimd huis), doe ik dat dan niet? Wat houdt me tegen? De stem van mijn moeder? Is dit wel echt míjn doel of heb ik eigenlijk hele andere doelen??? Of verzet ik mij tegen mijn moeder en wil ik haar doel daarom niet naleven? Hier ga ik de komende dagen eens heel goed over nadenken….
We vertellen onze doelen, en horen deze dan terug via een medecursist. Als degene die naast mij zit, mij mijn eigen doel vertelt moet ik erg lachen. En… ik geloof het ook niet!!!

Dus… ga ik deze week op zoek naar mijn doelen…. We moeten er 20 verzinnen én met een aantal ook werkelijk beginnen…Zal ik dan toch maar gaan voor dat opgeruimde huis??? Ik weet het niet, misschien kan ik beter deze kiezen om vandaag al mee te beginnen:

 Ik bemoedig mijzelf iedere dag!!!


NOTE: Erica van der Heijden deed eerder de opvoedcursus ZO KAN HET OOK, de relatiecursus WAAR WACHT JE NOG OP? en wil nu ook weten wat er te halen valt in de basiscurus MOED DOET GOED. Ik vind het geweldig dat ze haar belevenissen wil delen op mijn blog. Veel plezier en wie weet doe jij een volgende keer ook mee aan een van de encouragingtrainingen bij jou in de buurt.

woensdag 2 oktober 2013

Hello there anywere,

omdat ik ouder word, ik ben al 54, word ik steeds vaker geconfronteerd met mensen die dood gaan. Ik was laatst op een begrafenis en daar stond een foto van deze persoon op de kist. Ik denk dat ze gewoon geen goede foto hadden, want hij was onscherp en vaag. het deed geen recht aan de persoon die we wilden herdenken. Ik moest er steeds naar kijken en vond het zo armoedig om zo te eindigen.

Het was niet de eerste keer dat me dat opviel. ja, natuurlijk, opeens heb je een foto nodig en duik je in het vakantiealbum en vind je die enigzins nog lijkende vrolijke foto van dit geliefde mens. daar moet je het dan maar mee doen.

Dus, lieve lezer, maak ieder jaar een goede foto van jezelf of laat die maken, een mooi portret, waardig, zoals je bent; belangrijk, waardevol en waard om van te houden.
Ik liet Kees, mijn man, hij is fotograaf, deze mooie foto maken en ik ben er heel blij mee. Gelukkig leef ik nog en kan ik er ook zelf nog van genieten. Maar toch, iets om over na te denken, toch?


Amsterdam 2 oktober 2013