Erica en haar belevenissen met  MOED DOET GOED. 

Avond 10 Moed: de kracht van bemoediging.

En zo kwam de laatste bijeenkomst van deze cursus – en dát vond iedereen héél jammer. Gelukkig was al afgesproken dat we als groep elkaar blijven zien en bij elkaar komen om elkaar verder te helpen en te houden op het pad der bemoediging. En we kunnen Catharina zo nu en dan ook vragen voor bemoedigende input. Dit maakte dat deze avond, na ruim een jaar met elkaar te hebben gewerkt aan moed en bemoediging, niet de druk had van “de laatste keer…”.

Druk was het wel, er is zoveel gebeurd met iedereen. Helaas was mijn eigen situatie, waarin ik plotseling geconfronteerd werd met leven met borstkanker, ook iets waarvoor ruimte gemaakt moest worden… Allereerst omdat ik het, een directe les van de cursus, met de groep wilde delen. In plaats van flink zijn, mond houden en het zelf uit te zoeken, besloot ik vanaf het moment dat er zekerheid was, dit niet voor me te houden. En deze groep fantastische mensen bleek een ongelooflijke bron van moed en kracht voor mij te zijn! Blijkbaar hadden we allemaal veel geleerd!?! Juist in die eerste dagen van volslagen angst en onzekerheid, werd ik er door de positieve berichten en blijken van medeleven, het weten dat er iemand aan je denkt en me goeds toewenst…, overeind gehouden. Bemoediging kan geen ziekte genezen – al geloof ik zeker dat er van bemoediging ook een genezende werking uitgaat – maar bemoediging kan zeker ervoor zorgen dat iemand de moed niet verliest, of tenminste door een hopeloos moment heen komt! Het geschenk wat ik ontving voor deze openheid was, dat ik door een ongelooflijke stroom van warmte, liefde en medeleven, van deze groep en ook veel mensen daar buiten, werd gedragen! Sterk zijn en er voor iemand willen zijn, kan dus óók betekenen: samen de angst voelen en het verdriet delen…

Catharina gaf heel mooi ruimte/tijd aan deze situatie, en zo konden we ook samen verder aan de inhoud van de laatste bijeenkomst. Het huiswerk was oefenen met oogcontact maken, wat ik deze week juist vaak bewust niet had gedaan, omdat ik de pijn en het verdriet in de ogen van de ander niet kon verdragen… Tegelijkertijd waren er ook veel liefdevolle blikken…. Ook waarnemen hoe we onszelf hebben bemoedigd, en…, wat voor mij nu wel heel makkelijk was geworden, waarnemen wat anderen voor je doen en het zien van het goede en het mooie om je heen….
Tijd voor de eindceremonie. We schrijven allemaal op wat deze cursus ons heeft gebracht, waarvan we het meest hebben geleerd, en wat het meeste indruk op ons heeft gemaakt. We zaten gezellig en sfeervol aan een tafel vol met kaarsjes en cadeautjes! Om de beurt lazen we voor wat we hebben geleerd. Het was mooi en prachtig om dit zo van iedereen te horen.

Ik ben ongelooflijk blij dat ik een jaar lang deze cursus (ik deed ze alle drie!) heb gevolgd. Het heeft mij heel veel geleerd en gebracht, en behoort tot de beste dingen die ik in mijn leven heb gedaan. Ik kan het iedereen, echt iedereen dan ook alleen maar aanraden! Ik wil Catharina en onze hele groep van harte bedanken, voor álles en meer…
Toen ik in september begon met dit blog te schrijven,  wist ik al meteen wat mijn allerlaatste zin zou zijn: “en dáár is veel moed voor nodig!”. Ik kon toen niet vermoeden dat die zin zó’n andere lading zou krijgen…. Want hoe naar mijn situatie ook is, en hoe graag ik het anders had gewild, door wat mij is overkomen heb ik sterker, overtuigender, en heel diep van binnen mogen ervaren, hoe sterk kracht van bemoediging is!!! En dat heb ik ervaren als een prachtig en groot geschenk!
Ik heb de cursus afgesloten met de woorden:
“Ik ben Erica, de Echte.
Ik kan bemoediging geven én ontvangen.
Hiermee kan ik het leven aan.”

Hallo lezer(es),

Ik ben heel dankbaar dat Erica dit blog heeft geschreven. Wat een mooi inkijkje in deze training! Dit was het laatste deel uit deze serie.

In Amsterdam start maandag 20 januari de eerste van 4 avonden ZO KAN HET OOK kinderen bemoedigend opvoeden. Meer info op mijn site.