maandag 27 oktober 2014

ZO KAN HET OOK. Martijn doet verslag van zijn ervaringen op de opvoedcursus. Veel plezier met zijn ervaringen van de 4e avond.

Bewust worden; moeilijker en makkelijker dan het lijkt
Bewust worden, dat is de basisvoorwaarde voor ouders die iets willen leren over opvoeden vanuit bemoedigen. Het klinkt moeilijker dan het lijkt, omdat we denken dat we moeten veranderen, maar het betekent vooral leren om op een andere manier te kijken naar jezelf en je kind, met de gedachte; je bent zoals je bent goed genoeg.
Aan de andere kant klinkt de basisvoorwaarde makkelijker dan ze is. Want ervaren dat je iets altijd op een bepaalde manier doet – ook al weet je dat deze manier niet werkt – is makkelijker dan je écht bewust te worden en te blijven van hoe je doet en hoe je reageert. Thuis ervaren dat het klopt wat je hebt gehoord, is pas de eerste stap. Niet langer in de val van ingesleten patronen stappen is geen stap, maar een sprong. Het zijn niet voor niets ingesleten patronen.
Toch moet je tegelijk niet te streng zijn voor jezelf, en vooral blijven oefenen. Hoe meer je oefent, hoe beter je wordt, het is net als bij sport. Twee stappen vooruit en eentje terug, brengt je nog altijd naar voren en het is goed om te beseffen dat het doel pas bereikt kan worden door de reis stap voor stap te ondernemen.


Over je heen laten lopen?
Op de vierde avond van de opvoedcursus merk ik dat, hoe uiteenlopend de doelen ook mogen zijn, sommige ervaringen door iedereen gedeeld worden. Een week lang geduld oefenen en geen kritiek geven, leidde bij veel van de ouders – bij mij net zozeer - tot dezelfde vraag en dezelfde verwarring: Moet ik nu alles maar toestaan, mag ik nergens meer iets over zeggen? Laat ik dan niet over me heen lopen?
De vraag stellen, is hem eigenlijk beantwoorden. Wie vraagt of geduld eindeloos moet zijn, of ze over zich heen moeten laten lopen, snapt wel dat dat de bedoeling niet is. Kritiek geven is iets anders dan duidelijk zijn en grenzen stellen. Wie kritiek geeft, vertelt zijn of haar kind dat het niet goed genoeg is. Je haalt er een belangrijke pilaar mee weg onder de bemoedigende manier van opvoeden: je kind in de basis accepteren zoals hij of zij is. Daarom wijst de trainer ons de richting aan van vriendelijk en standvastig de richting bepalen, dus je mag grenzen stellen, maar doe het op een rustige, vriendelijke manier. En als je het doet, wees dan consequent.  
Dat klinkt opnieuw logisch, maar lastig. We zitten niet voor niets met dertien ouders bij elkaar, met soms hele concrete vragen. ‘Ik wil niet dat mijn kind een witte broek aandoet naar school,’ (dat wordt vies en vuil e.d.). Hier tegen in gaan, jouw wil opleggen en afdwingen, betekent een machtstrijd aangaan. Is dat wat je wil, vraagt Catharina? Hoe belangrijk is het dat je een broek moet wassen of dat een broek een vlek heeft? Is het misschien beter om meer ja te zeggen zodat je duidelijker ‘nee’ kunt zeggen wanneer het gaat om iets dat ècht belangrijk is?


Bange ouders
We zijn vaak bang; ‘Wat gebeurt er als ik loslaat, als ik toesta?’ Uiteindelijk zul je dat toch moeten, als je wil dat je kind op eigen benen leert staan. Angst voor loslaten betekent dat je je kinderen klein houdt, geen ja durft te zeggen omdat ze anders misschien die hele hand nemen. Maar de eerste stap op de weg om die angst achter ons te laten, hebben we denk ik als ouders al genomen door deze cursus te gaan volgen. En dat is best een schouderklopje waard, ook al is het soms twee stappen vooruit en één stap terug.

Martijn

Heb je ook interesse in ZO KAN HET OOK. In Amsterdam start de volgende cursus op maandagavond 19 januari 2015 en in Nijmegen op woensdagavond 1 april 2015. 
Aanmelden: catharinah@gmail.com

vrijdag 17 oktober 2014

ZO KAN HET OOK

Dit is het 2e verslag van Martijn, die de opvoedcursus ZO KAN HET OOK volgt.

Het wachten op de handvatten
Concrete handvatten over hoe je een kind moet opvoeden, dat is waar veel ouders bij de opvoedcursus voor zijn gekomen. Hoe zorg ik er voor dat mijn zoon zijn kamer goed opruimt, netjes aan tafel eet, zijn huiswerk goed doet, niet na binnenkomst de jas op de grond gooit. Antwoorden daarop hebben we nog niet gekregen. Dat gaat waarschijnlijk ook niet gebeuren. Dat is namelijk niet het doel van deze cursus.

Twee uur per avond, acht avonden lang. Het lijkt een lange zit, maar in de praktijk vliegt de tijd. Het grootste deel van de cursus vindt eigenlijk thuis plaats. Gebruik een vriendelijke stem, toon interesse in wat je kinderen willen vertellen (een van de thuisopdrachten na de tweede cursusavond).  Veel gaat, zowel bij de cursusavond zelf als in de week die volgt, over bewustwording, herkennen en erkennen wat er al goed genoeg gaat en wat beter zou kunnen. Jij hebt invloed.
Het herkennen was weer heel divers. Bij een tweejarige jongen is interesse tonen nog heel basaal. Een moeder merkt dat ze toch vrij veel dramt. Daar staat ze niet alleen in, iedereen maakt zich er schuldig aan. ‘Hoe was school’,  staat vaak synoniem voor ‘wat voor huiswerk heb je? Kinderen zien dat soort vragen niet als interesse, maar als een vorm van controle. En wat geldt voor kinderen, geldt ook voor partners, zo merken sommige cursisten. Vragen naar ‘hoe was school’ vanuit de keuken toont net zo’n gebrek aan echte interesse  als ‘hoe was je werk?’ terwijl je bezig bent met opruimen.

De anekdotes over de tweede thuisopdracht - schrijf op briefjes goede eigenschappen, iets liefs of bemoedigends – (de edelstenen) en geef ze je kind  - waren herkenbaar en soms grappig. Een moeder kocht voor een kind dat nog niet kon lezen mooie steentjes en gaf die steentjes met uitleg waarom. Een andere moeder had briefjes in fotolijstjes geplakt en kreeg van haar dochter te horen dat die toch liever een foto van haar neefje er in had gehad. Een moeder maakte een tekening van een boerderij omdat ze wist dat hij daar van hield – en kreeg te horen dat ze de koe vergeten was te tekenen.  Twaalf ouders, twaalf hele uiteenlopende, meest positieve, belevenissen. 



Twaalf ouders, vier leefstijlen. Of liever gezegd, je prioriteit in je leven. Het is geen stempel of oordeel, maar vormt wel de bril waar je doorheen kijkt, alles om je heen beleeft en plaatst. Van Superioriteit (ik voorop) via Controle (orde houden) en Bevallen (dat iedereen me aardig vind) tot Gemak (ontspannen). Iedereen heeft wat van elke leefstijl in zich. Echter één ervan is jouw prioriteit. De goede eigenschappen van de 4 prioriteiten hebben we allemaal nodig voor een evenwichtige maatschappij, de mindere eigenschappen worden vooral zichtbaar bij ontmoediging. Ook hier wordt het belang van bemoedigen echt zichtbaar. 

Goed om te weten: als je een stempel van een negatieve eigenschap maar vaak genoeg op een kind drukt, zal hij of zij zich zo gaan gedragen. Iets om in gedachten te houden als je graag een opgeruimde kamer van je kind wil: vooral niet zeggen dat zoon of dochter zo slordig is, maar bemoedigen op een moment dat hij/zij iets netjes doet.

De opdracht die we ditmaal hebben meegekregen, is tweeledig. Na de vriendelijke stem en de gemeende interesse is dat voor de derde week geduld tonen en geen kritiek geven. Vooral bij die laatste opdracht bleek dat, ongeacht het soort levensstijl, de leeftijd van de kinderen, vader of moeder zijn, dat er wel meer zaken zijn die overal hetzelfde zijn.  ‘Hoe moeten we dat een week lang volhouden?’ was de vraag bij iedereen.
Het toont wel aan dat we ons steeds beter bewust zijn van wat er nog beter kan. Wie weet, als we ons minder druk maken om die jas die op de grond ligt, beter luisteren of minder kritiek geven, gaat ons kind vanzelf die jas ophangen, al is het misschien niet op het moment dat je zou willen?

Martijn




We zijn benieuwd naar het vervolg. Wil je nu meteen met bemoedigen aan de gang. Maandag 20 oktober 2014 start de basis-bemoedigingscursus MOED DOET GOED in Amsterdam. Je kunt er nog aan deelnemen: catharinah@gmail.com

dinsdag 7 oktober 2014

ZO KAN HET OOK Opvoedcursus op het Kandinsky-college te Nijmegen. 1 Oktober 2014 Martijn doet op mijn blog wekelijks verslag van zijn belevenissen met  ZO KAN HET OOK. Zijn eerste bijdrage gaat over avondje 1 en 2. Veel plezier bij het lezen.

Geen doelen stellen, een vreemde gewaarwording

Het is een vreemde gewaarwording, beseffen dat je met 12 andere ouders bij een opvoedcursus zit waar een belangrijk doel is, dat je je geen doelen stelt. Waar je geen tips en handvatten krijgt om problemen die je hebt met het opvoeden van kinderen op te lossen. Maar waar je te horen krijgt dat je anderen niet kunt veranderen, dus dat je zelf dient te veranderen.
Toch is dat dus de kern van waar het om gaat bij ‘Zo kan het ook’, opvoeden vanuit bemoediging. Leer eerst jezelf kennen, dan pas kun je proberen om je kinderen te beïnvloeden door met een andere manier met ze om te gaan. Leer jezelf accepteren zoals je bent, zodat je kunt leren accepteren hoe je kinderen zijn. Pas wanneer je dat kunt, kun je gaan begrijpen hoe kinderen in het algemeen  reageren op hun ouders en jouw kinderen in het bijzonder.

Dat klonk vrij zweverig, maar het wordt – onder meer door verhalen van Catharina zelf en anekdotes van ouders – concreter gemaakt. Zo blijkt uit het vertellen over de eerste opdracht, ‘gebruik je vriendelijke stem’,  al hoe verschillend kinderen zijn. Daarbij blijkt onder meer de leeftijd van de kinderen een waterscheiding te zijn.
Waar ouders van jonge kinderen vooral vertellen dat ze eigenlijk al vaak hun vriendelijke stem gebruiken en het vrij makkelijk was dit vol te houden, zijn ouders met oudere kinderen en pubers er veelal achter gekomen hoe weinig die vriendelijke stem wordt gebruikt. Commanderen, gebieden, niets gedaan krijgen wanneer je die vriendelijke stem toepast. Een grote winst bleek vooral te zijn dat we ons als ouders er van bewust werden hoe veel of hoe weinig we vriendelijk zijn tegen onze kinderen. Of tegen onze partners, zo vertelde een van de moeders licht verbaasd. En bewustwording is een eerste stap op weg naar verandering van ingesleten gedrag.
Vriendelijk doen tegen jezelf is ook erg belangrijk. Hoe kun je gemeend vriendelijk doen tegen anderen wanneer je jezelf afkraakt of kritiek van anderen makkelijk accepteert? Toch bleek het erg lastig te zijn om goede eigenschappen van jezelf op te schrijven, ook een opdracht uit de eerste week. Het was ondanks de enorme diversiteit in karakter een soort gemeenschappelijke grond.


Bij een vervolgopdracht, in het docentenlokaal in het Nijmeegse Kandinsky College, bleek ook hoe makkelijk het is om blij te worden van iets simpels als het voorlezen van goede eigenschappen die een ander over zichzelf moest opschrijven. Lastig op te schrijven, prettig om van een ander te horen. Waarbij een kleine les meteen was om de naam te noemen van degene wiens goede eigenschap je oplas. Want, stelde Catharina, weinig mensen beseffen hoe vaak we de naam van onze kinderen uitspreken in een negatief verband. Het is toch veel fijner om die naam vriendelijk genoemd te horen.
Want kinderen zijn tenslotte net mensen. Door zelf te beseffen wat je voelt, denkt en doet wanneer je het gevoel hebt er niet bij te horen, kom je er ook achter hoe een kind zich voelt en reageert wanneer hij of zij denkt er niet bij te horen. In de klas, maar ook thuis. Een simpele maar duidelijke ‘eye opener’.

Telkens wanneer je denkt dat de cursus meer over jezelf opvoeden gaat, wordt toch weer het verband gelegd met je kinderen. Met hoe zij zich kunnen voelen en hoe je er voor kunt zorgen dat ze het gevoel krijgen dat jij als ouder echt vindt dat ze er bij horen.
Thuis meteen een anekdote van Catharina over een van haar kinderen toegepast op mijn oudste zoon. Catharina  had verhaald hoe haar man geen kritiek leverde op slechte cijfers van hun dochter, maar haar in een rustig gesprek zelf liet beseffen wat de gevolgen zouden zijn wanneer ze zo door bleef gaan. Dat bleek een veel betere stimulans te zijn om aan de cijfers te gaan werken dan te dreigen met geen zakgeld of geen sport.
Hoe groot was mijn verbazing dat het thuis hetzelfde effect bleek te hebben bij een puberzoon die moeite heeft met het goed inplannen van huiswerk. Een mooie anekdote voor mezelf voor de eerstvolgende cursusavond.

Martijn

Dank je wel Martijn voor dit mooie verslag. Heb je interesse in de opvoedcursus ZO KAN HET OOK? Je kunt je nu al aanmelden voor de volgende. In Amsterdam 19-01-2015 en in Nijmegen 26-03-2015. Aanmelden via de mail: catharinah@gmail.com

EEN MOP

VOORUIT EEN MOP

Als ik een lezing geef dan vertel ik wel eens een mop. Er bestaan veel leuke mopjes over kinderen en ouders of over meesters en juffen. Onderstaande mop vond ik zo leuk, die wil ik graag delen:

Een vader komt in de slaapkamer van zijn dochter en ziet een brief op het bed liggen. Na enige aarzeling besluit hij de brief te lezen.
"Liefste Papa,
Ga even zitten als je dit leest.
Het is met pein in mijn hard dat ik je vertel dat ik er zo plotseling op uit ben getroken met mijn nieuwe toffe vriend. Ik ben pasioneel verliefd en het is best een vriendeleike jongen, ondanks zijn piersings, tatoeasjes en zijn groote moter.
Dat is nog niet alles; ik ben in verwagting en Ahgmed zegt dat we heel gelukkig worden in de kamer van zijn tijdeleike onderhuuradres bij de broer van zijn vaders tante. Hij wil veel kinderen en zoals je weet is dat ook mijn grootste droom en die sluier is echt handig tegen de zon en tegen de vliegjes...
Ik leerde reeeds dat marihuana niet ferslafend is en we hebben besloten het zelf te gaan kweeken, voor ons en onze vrienden. Ahgmed is al aktief als tussenhandelaar in kokaiene en XTC en dus ook ons eigen productiebedrijfje. We zijn echt goed bezig hoor! Het geld hebben we hard nodig want we zijn nog jong en we gebruiken zelv ook een klijn beetje koke en XTC en dat spul is hartstikke duur hoor, haast niet te betalen.
Je zegt altijd dat je van de liefde niet kunt leven, maar omdat Ahgmed geregeld een paar zeer goede vrienden uitnodigt kan ik toch ook wat meebetalen... Ik vraag je verder te bidden dat de wetensgap snel iets mag vinden tegen eeds, zodat mijn Ahgmed toch nog kan geneezen. En papa, wees vooral niet ongerust, ik ben toch al 16 en kan al heel goet voor mezelf zorgen.
Over een paar jaar zal ik je komen op zoeken zodat je al je kleinkinderen kunt bewonderen.
Je liefhebbende dochter Hester.
XXXXX

P.S. Papa, ben je er nog en ben je niet te erg geschrokken? Gekke papa, dit briefje is natuurlijk een grapje! Ik ben spelen bij Annefleur en wil allen maar bewijzen dat er veel ergere dingen zijn dan een slecht rapport. Het mijne ligt op het nachtkastje."